TOY ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Eνα από τα πιο σπάνια πράγματα σε κάθε δουλειά είναι να αφήσεις πίσω σου ένα έργο ζωής. Κάτι που να διευκολύνει την εργασία και την καθημερινότητα όποιων ακολουθήσουν τα χνάρια σου. Ο Αντρέας Μπόμης με το έργο του «Η ιστορία της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου» ακούμπησε ακριβώς αυτό το ονειρώδες σημείο για κάθε επαγγελματία: να αφήσει πίσω του κάτι που η τελική σούμα στα βιβλιοπωλεία μπορεί να μην του αποζημιώσει τον κόπο και τον χρόνο, αλλά ο ιστορικός του μέλλοντος θα τον αποθεώσει.
Γιατί αυτή η δουλειά που κάνουμε έχει πολλές στιγμές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν άξιζε τον κόπο να ασχοληθείς, αλλά και κάποιες άλλες που νιώθεις την ικανοποίηση να σε πλημμυρίζει. Αυτό το έργο (επιμένω να μην το αποκαλώ βιβλίο, γιατί είναι πολύ λιτή η λέξη για να περιγράψει τι περιέχει στις 580 και πλέον σελίδες του) αποτελεί ουσιαστικά τη Βίβλο της Εθνικής ομάδας. Δεν είναι μόνο απλή παράθεση στοιχείων, αλλά μια κατάθεση ψυχής.
Με επισημάνσεις του συγγραφέα, με σπάνιες φωτογραφίες, με πρωτοσέλιδα που αποτυπώνουν το κλίμα της εποχής και με ένα σωρό trivia, από το ποιος ήταν ο νεαρότερος αρχηγός της ομάδας μέχρι το πιο γρήγορο γκολ ή ποιοι συνδύασαν ντεμπούτο και γκολ, για όλους τους τρελαμένους με τα στατιστικά.
Επίσης, υπάρχει μία λεπτομερής καταγραφή ακόμη και των αρχηγών των ομάδων, όχι μόνο της ελληνικής, αλλά και των αντιπάλων, αν το ματς είχε τηλεοπτική περιγραφή, τι καιρό έκανε και ένα σωρό άλλα πράγματα που ουσιαστικά αποτελούν τη λεπτομερέστερη προσπάθεια που έγινε ποτέ για να υπάρχει σε γραπτό η ιστορία της Εθνικής ομάδας.
Με τιμή μόλις 20 ευρώ απορώ αν θα βγάλει τα έξοδά της η έκδοση, αλλά είναι μία τιμή που κάνει προσιτό ένα αριστούργημα στο ευρύ κοινό. Αλλά ο Αντρέας είναι άνθρωπος τελειομανής και αυτό το πόνημα το καθυστέρησε και το επεξεργάστηκε σχεδόν 15 χρόνια προκειμένου να αφήσει πίσω του κάτι μοναδικό. Σαν τον Γκογκέν που αποφάσισε να αφήσει πίσω του το κίνημα των ιμπρεσιονιστών και να ασχοληθεί με πιο «συνθετική έρευνα» στη ζωγραφική, δημιουργώντας το αριστουργηματικό έργο «Κίτρινος Χριστός».
Εχω την εντύπωση πως ακόμη και οι Ιταλοί που φημίζονται για τα λεπτομερή αλμανάκ τους, σε αυτή την περίπτωση θα ζήλευαν. Οποιαδήποτε δουλειά του Σαλβατόρε λο Πρέστι ή του Τζιάνι ντε Φελίτσε ωχριά μπροστά στο τελικό αποτέλεσμα του «Η ιστορία της Εθνικής ομάδας» του Αντρέα Μπόμη.
