Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

Ιστορία γράφουν και οι δεύτεροι…
TOY XΡHΣΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου ένα βιβλίο σχετικό με τα σπορ προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση του συγγραφέα. Και μπορώ πάρα πολύ καλά να αντιληφθώ πως αυτός που το έγραψε το αισθάνεται σαν παιδί του. Άλλωστε το βίωσα το συναίσθημα ήδη τέσσερις φορές στα δικά μου βιβλία και ομολογώ πως περισσότερο από οτιδήποτε σε αυτή τη δουλειά που κάνουμε θαυμάζω αυτούς που καταφέρνουν να ξεπεράσουν τους φόβους και τις ανησυχίες τους και βγάζουν ένα βιβλίο, καταθέτοντας ένα κομμάτι από τη ζωή τους στις σελίδες.

Ο Γιώργος Αρκουλής σε όλες τις συγγραφικές του προσπάθειες πήρε ρίσκα. Ενόχλησε πολλούς και αυτό είναι ένα παράσημο από μόνο του. Το μεγαλύτερο όμως ρίσκο είναι αυτό που έκανε πραγματικότητα αυτή την εποχή, εκδίδοντας μόνος του ένα βιβλίο για τη μεγάλη του αγάπη, τον Εθνικό Πειραιά. Ο τίτλος, αρκετά ευρηματικός, προδιαθέτει γι' αυτό που ακολουθεί: «Ιστορία γράφουν και οι δεύτεροι», κάτι που φυσικά είναι αλληγορικό, αφού το ιστορικό σωματείο του Πειραιά υπήρξε ο αληθινός αυτοκράτορας της ελληνικής υδατοσφαίρισης, κατακτώντας το πρωτάθλημα σχεδόν μόνιμα από τα μέσα της δεκαετίας του '50 μέχρι τη δεκαετία του 1980, με ελάχιστα διαλείμματα! Ωστόσο κανείς αντιλαμβάνεται στον πικρό τίτλο, που η μόνιμα δηκτική πένα του Γιώργου Αρκουλή επέλεξε για να συνοδεύσει αυτή την καλαίσθητη έκδοση, πως δεν είναι μία επετειακή έκδοση με αφορμή τα ενενήντα χρόνια, αλλά μία βολή κατά του παρασκηνίου! Αυτού που λειτούργησε χρόνια σε βάρος του Εθνικού από το κατεστημένο, αλλά και όπως γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου ο συγγραφέας, είναι και μία καταγραφή «πλήθους λαθών από ανθρώπους που ήταν γύρω και μέσα στον σύλλογο».

Ο Αρκουλής δεν χαϊδεύει αυτιά και επιχειρεί να βρει κάποιες αιτίες πίσω από τα πολλά γεγονότα που οδήγησαν στον ποδοσφαιρικό αφανισμό του Εθνικού. Επίσης κάνει μία σημαντική αναδρομή στο τι κατάφερε στο πόλο ο Εθνικός δημιουργώντας την μεγαλύτερη αυτοκρατορία σε οποιοδήποτε σπορ στην Ελλάδα και πίσω από τις γραμμές αντιλαμβάνεσαι πως ο συγγραφέας δεν επιχειρεί να ωραιοποιήσει καταστάσεις, ωστόσο σώζει με τις μαρτυρίες που καταγράφονται κάποιες πολύτιμες ιστορίες από την ιστορία του συλλόγου. Μου έχει κάνει μάλιστα την τιμή να με αναφέρει, επειδή σε αυτή την εφημερίδα πριν από πέντε χρόνια είχα καταγράψει τη δόλια συναλλαγή του παρασκηνίου των μεγάλων του τέως ΠΟΚ και της «αμαρτωλής» ΕΠΟ που το 1957 στέρησε από τον Εθνικό ένα πρωτάθλημα και με την απαγόρευση στον αείμνηστο Καρέλλα να φέρει τον Πούσκας και την παρέα του στην Ελλάδα, πιθανότατα άλλαξε και τον ρου της ποδοσφαιρικής ιστορίας του τόπου! Για όποιον ενδιαφέρεται να πάρει το βιβλίο στα χέρια του, επειδή δεν διατίθεται στα βιβλιοπωλεία, ας επικοινωνήσει με τον συγγραφέα στο mail arkoulis45@yahoo.gr

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Όλοι οι έλληνες διεθνείς ποδοσφαιριστές και τα σέρι τους στην εθνική ομάδα.
Η αρίθμηση κάθε ποδοσφαιριστή έγινε με βάση την πρώτη του συμμετοχή στην εθνική ομάδα.
                                                                                  συμμετοχές                    σέρι
1) Γιάμαλης Γιώργος                                                             10                           5
2) Φερλέμης Kώστας                                                              4                           3
3) Bόγας Xριστόφορος                                                            2                         ---
4) Mεσσάρης Aπόστολος                                                       1                          ---
5) Kωνσταντινίδης Στέφανος                                                    6                          5
6) Aνδρίτσος Kώστας                                                            1                            ---
7) Aνδριανόπουλος Bασίλης                                                  7                             3
8) Aνδριανόπουλος Nτίνος                                                    6                             5
9) Aνδριανόπουλος Γιώργος                                                  5                             5
10)

Τετάρτη 15 Μαΐου 2013



TOY ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Eνα από τα πιο σπάνια πράγματα σε κάθε δουλειά είναι να αφήσεις πίσω σου ένα έργο ζωής. Κάτι που να διευκολύνει την εργασία και την καθημερινότητα όποιων ακολουθήσουν τα χνάρια σου. Ο Αντρέας Μπόμης με το έργο του «Η ιστορία της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου» ακούμπησε ακριβώς αυτό το ονειρώδες σημείο για κάθε επαγγελματία: να αφήσει πίσω του κάτι που η τελική σούμα στα βιβλιοπωλεία μπορεί να μην του αποζημιώσει τον κόπο και τον χρόνο, αλλά ο ιστορικός του μέλλοντος θα τον αποθεώσει.

Γιατί αυτή η δουλειά που κάνουμε έχει πολλές στιγμές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν άξιζε τον κόπο να ασχοληθείς, αλλά και κάποιες άλλες που νιώθεις την ικανοποίηση να σε πλημμυρίζει. Αυτό το έργο (επιμένω να μην το αποκαλώ βιβλίο, γιατί είναι πολύ λιτή η λέξη για να περιγράψει τι περιέχει στις 580 και πλέον σελίδες του) αποτελεί ουσιαστικά τη Βίβλο της Εθνικής ομάδας. Δεν είναι μόνο απλή παράθεση στοιχείων, αλλά μια κατάθεση ψυχής.

Με επισημάνσεις του συγγραφέα, με σπάνιες φωτογραφίες, με πρωτοσέλιδα που αποτυπώνουν το κλίμα της εποχής και με ένα σωρό trivia, από το ποιος ήταν ο νεαρότερος αρχηγός της ομάδας μέχρι το πιο γρήγορο γκολ ή ποιοι συνδύασαν ντεμπούτο και γκολ, για όλους τους τρελαμένους με τα στατιστικά.

Επίσης, υπάρχει μία λεπτομερής καταγραφή ακόμη και των αρχηγών των ομάδων, όχι μόνο της ελληνικής, αλλά και των αντιπάλων, αν το ματς είχε τηλεοπτική περιγραφή, τι καιρό έκανε και ένα σωρό άλλα πράγματα που ουσιαστικά αποτελούν τη λεπτομερέστερη προσπάθεια που έγινε ποτέ για να υπάρχει σε γραπτό η ιστορία της Εθνικής ομάδας.

Με τιμή μόλις 20 ευρώ απορώ αν θα βγάλει τα έξοδά της η έκδοση, αλλά είναι μία τιμή που κάνει προσιτό ένα αριστούργημα στο ευρύ κοινό. Αλλά ο Αντρέας είναι άνθρωπος τελειομανής και αυτό το πόνημα το καθυστέρησε και το επεξεργάστηκε σχεδόν 15 χρόνια προκειμένου να αφήσει πίσω του κάτι μοναδικό. Σαν τον Γκογκέν που αποφάσισε να αφήσει πίσω του το κίνημα των ιμπρεσιονιστών και να ασχοληθεί με πιο «συνθετική έρευνα» στη ζωγραφική, δημιουργώντας το αριστουργηματικό έργο «Κίτρινος Χριστός».

Εχω την εντύπωση πως ακόμη και οι Ιταλοί που φημίζονται για τα λεπτομερή αλμανάκ τους, σε αυτή την περίπτωση θα ζήλευαν. Οποιαδήποτε δουλειά του Σαλβατόρε λο Πρέστι ή του Τζιάνι ντε Φελίτσε ωχριά μπροστά στο τελικό αποτέλεσμα του «Η ιστορία της Εθνικής ομάδας» του Αντρέα Μπόμη.

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Ο ΥΠΕΡΤΙΜΗΜΕΝΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΗΚΑ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΓΡΑΨΩ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ,
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΩΣ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΕΙ Ο ΦΕΤΙΝΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ, ΔΙΧΩΣ ΚΑΜΙΑ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΦΑΤΑΣΙΑ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ. ΑΣΦΑΛΩΣ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΙΘΑΝΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΝΑ ΤΑ ΕΧΕΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ, ΑΛΛΑ ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΚΟΥΝ, ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΧΩ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ.
ΟΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΤΙΜΗΜΕΝΟΙ (ΝΤΙΟΓΚΟ, ΜΠΕΛΟΥΤΣΙ ΛΕΤΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ) ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΤΟΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΣΤΟΝ ΦΕΤΙΝΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΣΧΑΤΩΣ ΑΠΟΧΩΡΙΣΑΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ (ΔΥΣΤΙΧΩΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ) ΚΟΒΑΣΕΒΙΤΣ, Ο ΓΚΑΛΕΤΙ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΗΣ (ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΚΛΑ)... ΑΛΛΑ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΗ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ.
ΛΕΝΕ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ, ΟΤΙ ΣΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑ'Ι'ΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΤΗΝ ΜΠΕΝΦΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΕΡΤΑ ΣΤΟ ΚΑΡΑ'Ι'ΣΚΑΚΗ, Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΠΑΙΞΕ ΠΟΛΥ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΜΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΕΝΦΙΚΑ Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΥΤΗ ΚΡΑΤΗΣΕ ΓΙΑ 65 ΠΕΡΙΠΟΥ ΛΕΠΤΑ, ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΧΕΡΤΑ ''Η ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ'' ΞΥΠΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΙΘΑΡΓΟ ΤΗΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ.
ΤΩΡΑ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΩ ΠΑΣΟ, ΑΛΛΑ ΕΠΙΤΡΕΨΤΕ ΜΟΥ ΝΑ ΕΧΩ ΤΙΣ ΑΝΤΙΡΡΙΣΕΙΣ ΜΟΥ.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΒΗΜΑΤΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΜΕΝ ΠΡΟΟΔΟΥ. ΘΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΠΑΝΤΕΣ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΜΙΑ ΑΣΧΗΜΗ ΒΡΑΔΙΑ, ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΑΛΑΤΑΣΑΡΑ'Ι' ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΤΑΛΙΣΤ ΜΟΝΟ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΟΥΝ, ΔΥΟ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΗΤΤΕΣ, (ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΓΛΥΤΩΣΑΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΤΡΙΒΕΣ).
ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΝΩ ΜΕ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΚΑΤΗ ΕΒΔΟΜΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ (ΕΝΝΟΩ ΤΗΝ ΣΕΝΤ ΕΤΙΕΝ) ΟΣΤΕ ΝΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΔΥΟ ΗΤΤΕΣ ΜΕ ΚΑΤΕΒΑΣΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ?
ΑΠΛΩΣ ΕΡΩΤΩ...